ल्हानपणातल्या म्हज्या सुपुल्ल्या गांवांत शियांळे सकाळी
शीं आंगाक तोपतालें
आंगणातल्या परशान लासूंक
काडयो बडयो पुजोवोंक आमी
दवान भरिल्ले ओले वाटेर
मेळत तशे धांवताले तुका
तेन्ना सरभोवतणी
पयसुल्ले लेगीत
निव्वळ दोळ्यांक दिसतालें
नितळ सकाळचो प्राणवायू पियोन
हड्डें उमेदीन फुलतालें……
आनी आतां
ती सकाळय गेली
ते दिसय गेले
वातावरण प्रदुशणान भरून गेलें
जाणां हांव
प्रस्न किल्लतात जायत्या मनांनी
हें सगळे कोणें केलें..?
सोबीत वातावरण कोणें नानपयत केलें….?
जाप घडये प्रदुशणान
पूण प्रदुशण हाडलें कोणें
केलें कोणें..?
एकामेकांक बोटा दाखोवप सुरूच आसा…..
हाकाताका जापसालदार धरप
चालूच आसा….
आरे पूण सभाग्यानो
हांव विचारता आयज
म्हाका जगपाक नितळ प्राणवायू खंय आसा…..?
म्हज्या भुरग्यांक आंगणात परसो पेटोवपाक
दाडवणां खटखटावपी शीं तरी खंय आसा
पानांपानातल्यान पडपी दंव तरी खंय आसा……?
सकाळच्या पारार
आंगणांत उबे रावचें
उगवते दिकेक पळोवचें
पांचवेंचार पांगरुण
अळंग दोंगर- दोग्गुंल्या वयल्यान
कुशीक सारीत
तेजीस्ट सुर्या मळबार अवतारतालो
सकयल पांचवीच चादर
वयर सुर्य किरणा़ंची भांगराळी झालर
सोबीत देखावो दोळ्यावाटे
काळजामेंरेंन पावतालो,
खंती जाता मन आयज
हो सैम सुवाळो
म्हजो पूत अशेतरेन अणभवतलो
हांव लेगीत अभागी जीव
अशेतरेन ताका दाखयतलो
पुणून पयलींचे दायज वाचून
तो शेर्त म्हाका त्या सुवाळ्याविशी विचारतलो…..
तेन्ना हांव दोळे गच्च धापून
दडका दडकानीं रडटलो…
आनी म्हजो पूत
ह्या आयच्या काळखी विखारी सैमांगणांत
म्हाका बेटरेचो दिवो हातींन घेवन
सांसपीत हांगा थंय सोदतलो
सांसपीत हांगा थंय सोदतलो
सांसपीत हांगा थंय सोदतलो…!
महेश गांवकार.
Listen to more poems at https://www.bookwormgoa.in/category/savemollem/